12 Δεκεμβρίου, οι Κερκυραίοι τιμούν τον Πολιούχο του νησιού τους. Ο Άγιος Σπυρίδωνας Κέρκυρας, Επίσκοπος Τριμυθούντος, ο Θαυματουργός, είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ήταν ο Eπίσκοπος της κωμοπόλεως Τριμυθούντος, στο σημερινό χωριό Τρεμετουσιά στην Κύπρο.
Οι τηγανίτες τ’ Αγιού, είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι από την ελληνική παράδοση και τα ελληνικά έθιμα.
Η παράδοση θέλει τους Κερκυραίους την παραμονή της γιορτής του Αγίου Σπυρίδωνα, να κάνουν το βεγιόνι, (την ολονυχτία στην εκκλησία Του).
Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η κούραση, η νύστα και η ταλαιπωρία της αγρύπνιας, οι ντόπιοι και οι επισκέπτες τρώνε λουκουμάδες (τις τηγανίτες τ’Αγιού). Το έθιμο αυτό τηρείται από την γιορτή του Aγίου Δημητρίου(26/10) μέχρι τις 11 του Δεκέμβρη, παραμονή της γιορτής του Αγίου Σπυρίδωνα.
Όλες αυτές τις μέρες τα καντούνια πλημμύριζαν από το λαχταριστό άρωμα των φρέσκων λουκουμάδων! Προς τιμή του λοιπόν, οι νοικοκυρές φτιάχνανε λουκουμάδες στα φουρνέλα (Φουρνέλο (το): Φούρνος Ital. Fornello) και τις γκαζιέρες και οι πλανόδιοι πωλητές στις φουφούδες.
Οι λουκουμάδες είναι ένα γλύκισμα του οποίου η ονομασία προέρχεται από την τούρκικη λέξη “lokma” και οι ρίζες του χάνονται στα βάθη των αιώνων και γενικώς του χρόνου και πιθανόν το πρώτο τέτοιου είδους γλυκό να το έφτιαξαν οι Ρωμαίοι, και να του έδωσαν το όνομα “scribita”.
Η απάντηση είναι απλή. Οι λουκουμάδες στην Κέρκυρα προέρχονται από ένα Βενετσιάνικο γλύκισμα που οι παλιοί Κερκυραίοι ονόμαζαν “τηγανίτες”!
1) Βάζουν αλεύρι(2 λίτρες περίπου),νερό, προζύμι ή μαγιά κα αλάτι, τους ζυμώνουν και τους αφήνουν να φουσκώσουν. Μετά βάζουν λάδι στο τηγάνι, τους κάνουν μπάλες και τους ρίχνουν στο λάδι που βράζει στο τηγάνι.Πολλές φορές προσθέτουν κσι σταφίδα μέσα στη ζύμη. Τους σερβίρουν πασπαλισμένους με ζάχαρη και δεν τους πειράζει καθόλου να τους φάνε κρύους την άλλη μέρα. Απο το βιβλίο “Εμισκοβόλουνε” της Ελένης Αρμένη.
2)Από το βιβλίο “ΚΕΡΚΥΡΑ/Μια ματιά στο χρόνο/1204-1864” της Νινέτας Λάσκαρι, δεν απαιτεί παρά 1 ουγγιά(27γρ.) μαγιά, 1 καρτούτσο(2 ποτήρια) νερό, 4 κουταλιές ράζες(κοφτές) ζάχαρη, 4 κουταλιές ράζες βούτυρο,κοπανισμένη ζάχαρη με κανέλλα σε καλτσέτα(αυτοσχέδιο λεπτό φίλτρο) ή αραιωμένο με νερό μέλι και το ανάλογο λάδι για το τηγάνισμα. Απο τη σελίδα : Στάζει Μέλι
Λίγα λόγια για το βίο του Αγίου Σπυρίδωνα Κέρκυρας.
Γεννήθηκε περί το 270 μ.χ στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου. Στα νεανικά του χρόνια ζούσε ως απλός αλλά ενάρετος βοσκός. Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Μετά τη χηρεία του ασπάσθηκε το μοναχικό βίο. Έγινε Επίσκοπος της Τριμυθούντας και υπήρξε πολέμιος του Αρειανισμού. Έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325. Πέθανε το 12 Δεκεμβρίου 348, σε ηλικία 78 ετών.
Πώς έφτασε στην Κέρκυρα
Το λείψανο τοποθετήθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα δίπλα στην είσοδο του Ναού της Τριμυθούντος της Κύπρου και παρέμεινε τριακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του.
Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε σε ναό μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος λίγες μέρες πριν την πτώση πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου. Το 1456 έφτασε στην Κέρκυρα .Τα Επτάνησα εκείνη την εποχή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία των Ενετών. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος βρήκε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη και του κληροδότησε το λείψανο. Μετά τον θάνατο του ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης άφησε κληρονομιά το λείψανο, στους απογόνους του.
Πληροφορίες: Βικιπαίδεια http://goo.gl/Vx8xz
Στοιχεία για το άρθρο απο τη σελίδα “ΣΤΑΖΕΙ ΜΕΛΙ”
Πρόσφατα σχόλια