Τουρισμός σε ψηλά βουνά, σε ποτάμια και σε λίμνες!

Η Ήπειρος, το βορειοδυτικό άκρο της Ελλάδος, είναι βουνά, ποτάμια και λίμνες, εθνικοί δρυμοί και χωριά με πέτρινα σπίτια, ανέγγιχτη φύση και αγροτική ζωή.

Το όνομα Ήπειρος (ή Άπειρος) σημαίνει «στεριά» και ως πρώτοι κάτοικοι της Ηπείρου αναφέρονται Πελασγοί που είχαν έλθει από την Θεσσαλία.

Η περιοχή φιλοξενεί δύο εθνικούς δρυμούς, την μεγαλύτερη προστατευόμενη πολιτιστική ζώνη της Ελλάδος, μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της χώρας και μερικές από τις ψηλότερες κορφές της.
Μπορεί το ελληνικό καλοκαίρι να ταυτίζεται, παραδοσιακά, με τα νησιά και τη θάλασσα, όμως οι ορεινές ομορφιές της χώρας μας, αποτελούν πρόκληση και μια διαφορετική πρόταση για ελκυστικές διακοπές στις «παραλίες» των βουνών, δίπλα στα βαθύσκιωτα πλατάνια.

O Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου είναι μια περιοχή προστατευόμενου φυσικού πλούτου, βόρεια της πόλης των Ιωαννίνων, στο Ζαγόρι της Ηπείρου. Ανακηρύχτηκε επίσημα εθνικός δρυμός το 1973 και συνορεύει βορειοανατολικά με τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου-Βάλλια Κάλντα. Η περιοχή έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών natura 2000 και διακρίνεται για τις έντονες εναλλαγές στο φυσικό τοπίο, τις κατάφυτες πυκνές εκτάσεις που αλληλοδιαδέχονται με απότομους γκρεμούς.(πηγή:http://el.wikipedia.org)

Ετσι ξεκινάμε μια περιήγηση σε ορισμένα από το ομορφότερα σημεία της Ηπείρου, τουριστική επιλογή και για το καλοκαίρι και για το χειμώνα.

Η Δρακόλιμνη της Τύμφης – ορειβασία

Το υψόμετρο είναι  2.000 μέτρων, η διαδρομή είναι απόλαυση! Η ανάβαση από το Μικρό Πάπιγκο για την κορυφή της Γκαμήλας, όπου βρίσκεται η περίφημη Δρακόλιμνη, είναι από τις πλέον γνωστές ορειβατικές διαδρομές και χρειάζεται περίπου τέσσερις ώρες περπάτημα.

Απαιτείται θέληση και δύναμη για να φτάσεις στη Δρακόλιμνη, όμως το μπάνιο ανάμεσα στις κορυφές της Αστράκας, του Πλόσκου και της Γκαμήλας σε «αποζημιώνει». Εκεί, στα δροσερά νερά της λίμνης, «παρέα» στον επισκέπτη κάνουν οι αλπικοί τρίτωνες, τα αμφίβια μικρά «δρακάκια», τα οποία λέγεται πως είναι κατάλοιπο της εποχής των παγετώνων στην Ελλάδα και ενδημούν στα νερά της λίμνης.

Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο- Κολυμπήθρες

Για τους λιγότερο τολμηρούς ή τους μη εξοικειωμένους με ορεινές πεζοπορίες, υπάρχουν πάντα οι φιλόξενες Κολυμπήθρες, σχεδόν δίπλα στον δρόμο που ενώνει το Μικρό με το Μεγάλο Πάπιγκο.

Περίπου στα μισά του δρόμου, μια πετρόκτιστη «πύλη» οδηγεί στο μονοπάτι που κατηφορίζει μέσα στο ρέμα Ρογκοβό και οδηγεί στους καταρράκτες, που τροφοδοτούν τις “κολυμπήθρες ή οβίρες”, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι.

Πρόκειται για φυσικές «πισίνες», ενώ τα λεία πέτρινα σκαλοπάτια που τις περιβάλλουν έχουν δημιουργηθεί από τη συνεχή ροή του νερού. Η βουτιά στα παγωμένα νερά, προσφέρει ευεξία και μια ξεχωριστή εμπειρία.

Ζαγόρι και οι καταρράκτες της Μπάλντα Ντι Στρίγκα

Ένας μικρός παράδεισος, είναι κρυμμένος σε υψόμετρο 900 μέτρων στο Ηλιοχώρι του Ζαγορίου και δεν είναι άλλος από τους καταρράκτες της Μπάλντα Ντι Στρίγκα.
Ο τόπος αποτελεί ανάσα δροσιάς μέσα στο δάσος βελανιδιάς και πεύκου. Οι τρεις καταρράκτες σχηματίζουν φυσικές «πισίνες» με καθαρά νερά.

Η Ήπειρος και τα ποτάμια της! Κολύμπι και κανόε-καγιάκ.

Ο Αώος ποταμός πηγάζει βόρεια του Μετσόβου, διασχίζει το ανατολικό άκρο του Ζαγορίου, διέρχεται νότια της Κόνιτσας και αφού δεχτεί τα νερά του Βοϊδομάτη στην αριστερή όχθη και του Σαρανταπόρου στην ανατολική, μπαίνει μεταξύ των χωριών Μολυβδοσκέπαστου και Μελισσόπετρας στο αλβανικό έδαφος.

Στον κάμπο της Κόνιτσας, αλλά και στο ομώνυμο πέτρινο γεφύρι, ανακαλύπτεις τις όχθες με την ποταμίσια λεπτή άμμο, τα ανάγλυφα βράχια και τα κρυστάλλινα νερά, όπου εκτός από κολύμπι, ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει τις επιδόσεις του στο κανόε-καγιάκ.

Ο Αχέροντας, στην Πρέβεζα, το «ποτάμι των νεκρών» για τους αρχαίους, που έχει τις πηγές του κοντά στο χωριό Γλυκή, αποτελεί πρόταση «ζωής και χαράς». Καθώς κυλά ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της Δυτικής Ηπείρου, ο ποταμός περνά από ένα στενό φαράγγι που δημιουργούν τα βουνά της Παραμυθιάς και του Σουλίου – γνωστό και ως «στενά του Αχέροντα». Ο ποταμός είναι ένας από τους πλέον καθαρούς της Ευρώπης, ενώ η ροή του ποικίλλει, σε πολλά σημεία.

Στη διαδρομή σχηματίζονται μικρές λίμνες και νερόλακκοι κατάλληλοι για κολύμπι, παρέα με βίδρες και αχερωνογοβιούς (είδος ψαριού ενδημικού του Αχέροντα).

Ο ποταμός  Βενέτικος, ένα φυσικό υδρομασάζ σε ένα από τα ομορφότερα ποτάμια της Ελλάδας, παραπόταμος του Αλιάκμονα. Ακολουθήστε τον χωματόδρομο από το χωριό Σπήλαιο, που οδηγεί στην έξοδο του “φαραγγιού της Πορτίτσας”, όπου βρίσκονται οι παλιοί νερόμυλοι, οι δριτσέλες.
Εκεί, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με πυκνή βλάστηση, τα πράσινα νερά του Βενέτικου στρίβουν συνεχώς ανάμεσα στους λείους βράχους, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα φυσικό υδρομασάζ.
Ο Βενέτικος φημίζεται για τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια του. Οι όχθες του γεφυρώνονταν στο παρελθόν από 19 γεφύρια από τα οποία σώζονται τα περισσότερα.
Πιο γνωστά είναι “το γεφύρι του Αζίζ Αγά“, κοντά στο χωρίο Τρίκωμο και “το γεφύρι της Πορτίτσας” κάτω από το χωριό Σπήλαιο.
Το γεφύρι του Αζίζ Αγά είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Μακεδονίας και το δεύτερο μεγαλύτερο της Ελλάδας, μετά το γεφύρι της Πλάκας στον Άραχθο. Χτίστηκε γύρω στο 1727 μ.Χ. και το όνομά του οφείλεται σ’ εναν Τούρκο Αγά που υπήρξε χρηματοδότης του.
Το γεφύρι της Πορτίτσας βρίσκεται στην είσοδο του ομώνυμου φαραγγίου κάτω από το χωριό Σπήλαιο. Χτίστηκε γύρω στο 1743 και το μήκος τόξου του είναι 13 μέτρα.

Γαστρονομικός Πολιτισμός

Πλούσιος πολύ είναι ο γαστρονομικός πολιτισμός της Ηπείρου…

«Ανόστρου κάσιου». «Το δικό μας τυρί στα βλάχικα λέγεται “ανόστρου κάσιου” και αυτό το όνομα δώσαμε στο χειροποίητο σκληρό τυρί μας», λένε οι Ηπειρώτες. Μοιάζει με κεφαλοτύρι και φτιάχνεται κυρίως με πρόβειο γάλα και λίγο κατσικίσιο.

Μακαρούνες, πετουράκια (είδος χυλοπίτας), λαζανάκια γιαννιώτικα, “ελιξίριο” (ένα μοναδικό νέκταρ με βάση το ξύδι, βατόμουρα, βότανα και μυρωδικά) παλαιωμένο ξύδι (παράγεται με βάση παλιά οικογενειακή συνταγή και παλαιώνεται 5 χρόνια σε βαρέλια δρύινα και καστανιάς) , λουκάνικα από ελάφι, Σκερ-μπουρέκ (παραδοσιακό χειροποίητο γλυκό), κλωστάρι (παραδοσιακός μπακλαβάς με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και καρύδι), γλυκό δαμάσκηνο με κρασί και κανέλα, βιολογικός ξυνός τραχανάς, τσίπουρο από σταφύλια ντεμπίνα, γραβιέρα, γαλοτύρι, κασιότα (είδος τυριού από φρέσκο πρόβειο γάλα), κρασιά από τη φημισμένη περιοχή της Ζίτσας, είναι ορισμένα μόνο από τα προϊόντα που περιλαμβάνονται στο “καλάθι του Ηπειρώτη”.

ΦΑΓΗΤΑ

Κλωστάρι (παραδοσιακός μπακλαβάς)
Γλυκό κουταλιού δαμάσκηνο
Σκερ Μπουρέκ (ζαχαρένια πίτα)
Καρυδάτο γλυκό
Αμυγδαλωτό «μετσοβίτα»
Γλυκό πατσαβούρα από Πάπιγκο
Γλυκές φλογέρες
Μπακλαβάς Γιαννιώτικος
Κρέμα κουρκούτι
Βατραχοπόδαρα ηπειρωτικά
Λαχανόψωμο
Πίτα Μπλατσάρα
Γιαννιώτικη κιμαδόπιτα
Τραχανάς
Αλευρόπιτα, ζυμαρόπιτα, κοτόπιτα
Κεφτέδες φούρνου με κρεμμύδια
Αρνί κλέφτικο
Φρυγαδέλια
Συκωτομπρίαμο

Η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη!! ανακαλύψτε την.

Σχετικά άρθρα:

• Τουρισμός και τρένο
• Δασικά χωριά
• Το δίκτυο Guest Inn
• Αθλητικός ή εναλλακτικός τουρισμός
• Φθινοπωρινές αγροτουριστικές διοργανώσεις